20-05 - Alstonville op bezoek bij Lobke

Na een simpele lunch zijn we richting de surfschool gelopen. Hier kregen we te horen dat de les een uur was verschoven ivm het tijd. De surfles was super! Tine en ik hadden allebei de smaak te pakken en hebben behoorlijk wat golven uitgesurft. De les was vrij laat afgelopen en toen moesten we in het donker nog naar onze slaapplek toe rijden.

De volgende dag zouden we eerst Mr. Warning beklimmen welke in wintertijd de eerste plek op Australie is waar je de zon kunt zien opkomen. Buiten dit bleek het ook nog eens een fantastisch mooie tocht te zijn. Fantastisch oerbos en een steile klim. Grote bomen die gewurgd worden door andere planten, vogels die als een intense lasergame klonken en paden die zo nu en dan weggeslagen waren door omgevallen bomen. Eenmaal boven was het uitzicht verhuld door de wolken en moesten we de top delen met een middelbare school klas voor jongens en 2 docenten. De heren hebben wat mij betreft de aller gaafste fieldtrip EVER bedacht. Het ging hier namelijk om een lesje aardrijkskunde! Hoe ontstaat dit gesteente, wanneer is het ontstaan, waarom is het ontstaan en hoe kan je dat zien? Deze heren hebben ECHT begrepen waar lesgeven over gaat. Leren en beleven!

Net toen het interessant begon te worden zouden zij alweer aan de afdaling beginnen en konden wij proberen van het uitzicht te genieten. Geduld wordt beloond, ook in de bergen, zo heb ik op de Mt. Blanc geleerd: als de berg in mist en wolken is gehuld en het waait, dan is het goed mogelijk dat je af en toe door de flarden wolken heen kunt kijken, wat het zicht en de foto's juist weer ten goede komt, zo ook hier.

Na deze klim was het tijd voor de afdaling en de route te richten op Alstonville, waar wij met Lobke hadden afgesproken.

Met een beknopte maar uiterst duidelijke beschrijving hadden we het huis snel gevonden waar we hartelijk ontvangen werden door Lobke en de hondjes. Buiten het feit dat ik het altijd bijzonder leuk vind om bekenden uit Nederland aan de andere kant van de wereld te ontmoeten en te zien en horen hoe het ermee gaat, was het ook een verademing om in een bed te kunnen slapen en DE WAS te doen! Nouja, laten doen, want hij werd ons uit handen genomen met de mededeling: jullie willen vast even lekker douchen, of niet? Nadat we schoongeboend waren en weer in schone kleren zaten zijn we langs het aankomende huis van Lobke en Andrew gereden, waas Andrew druk bezig is met de verbouwing. Dit mooie huisje ligt in een prachtig heuvellandschap en er stonden zo'n 30 koeien op. Ergens in de verte kon je ze zijn grazen. Het voorstel om even bij de koeien te kijken sloegen we natuurlijk niet af en met goede moed trokken we de weide in. Na 3 stappen in het hoge gras gezet te hebben, kregen we nog wel als tip mee om een beetje uit te kijken voor de slangen…. maar, maar, HOE kijk je uit voor slangen als je ze niet ziet?! Onze tactiek was om dicht in de kielzog van Lobke te blijven en te vertrouwen op de zelfverzekerdheid waarmee ze door het land stapte. De koeien worden nog op de ouderwetse manier bevrucht, namelijk met 1 zeer gelukkige stier temidden van deze kudde. Ze staan niet in de stal en worden ook niet bijgevoerd, omdat dit simpelweg niet nodig is. De melk is voor de kalfjes die in dezelfde wei lopen als moeder en vader. Heel simpel en heel doeltreffend, je zou bijna zeggen dat de natuur het ze bedoeld heeft.

Na een heerlijke pubmeal en een zeer hartelijke verwelkoming door de rest van de familie was het tijd om naar bed te gaan.

Lobke had een heel programma voor ons bedacht waarbij we de mooie schatten van de omgeving goed konden bekijken. Het voeren van hun nieuwe kalf Stix, een mooi geïsoleerd strandde, de vuurtoren van Byron (met het felste licht van het Zuiderlijk Halfrond) en wandeling naar Minyon Falls. Een heerlijke wandeling door een oerbos, op weg naar de voet van een prachtige waterval.

's Avonds had de moeder des huizes lekker gekookt en konden we wat plannen voor de vervolg trip maken. We hebben les gehad van de boer waar je op moet letten bij slangen, waar ze zitten, waar ze niet zitten en wat je vooral wel moet doen. Een korte introductie over krokodillen passeerde ook nog de revue en voldaan van alle nieuw verworven kennis en toch een lichte vermoeidheid van de dag konden we weer ons heerlijke bedje in.

De volgende dag hebben we voor vertrek nog een grote rondleiding gekregen over de boerderij, waar naast mandarijnen, bananen en koeien staan, vooral macademia-noten worden verbouwd. Trots vertelde de boer over zijn land, het werk, de machines en alles er om heen. Een man met passie voor wat hij doet en er volgende de cijfers ook nog eens goed in is, daar hij de 4e leverancier van Australie is.
Toen werd het tijd om afscheid te nemen, stevige handen werden geschud en een uitnodiging door de moeder om langer te blijven netjes en vriendelijk afgewezen met een knuffel. Wat een gastvrijheid!